Powietrze jest niewidzialne, utożsamia się je z niewidzialnymi aspektami człowieka, czyli z jego intelektem, myślami oraz jego psychiczną, mentalną stroną. Jest to więc żywioł intelektu, wolności oraz przestrzeni. Często mówi się, że trzeba „przewietrzyć głowę”, żeby zebrać myśli lub ogólnie, przewietrzyć się, żeby znaleźć nową koncepcję i wprowadzić zmiany. Powiew świeżego powietrza przynosi bowiem ożywienie, podnosi witalność, poprawia zdrowie. Brak powietrza powoduje ograniczenia, dusi i sprawia, że czujemy się przytłoczeni, zmęczeni i chorzy. Elementami powietrza są również wyobraźnia, wizje i sny, czyli najbardziej zagadkowa strona człowieka. Powietrze odpowiada także za porozumiewanie się i komunikację oraz przenoszenie informacji. Żywioł powietrza odpowiada za kreatywność, intuicję, muzykę, naukę i przekazywanie wiedzy. Jest nośnikiem marzeń, pragnień, fantazji. Żeby cokolwiek mogło powstać, najpierw musi być myśl, a myśl jest ściśle związana z żywiołem powietrza, gdyż to ten element jest nośnikiem myśli. Ponadto do pozytywnych aspektów żywiołu powietrza zaliczamy: mądrość, szczęście, logikę, rozeznanie, uprzejmość, radość, komunikację, pilność, analizę, zdecydowanie, szybkość, nadzieję, wszechstronność, intuicję oraz otwarty umysł.
Wszechświat obdarzył Ziemię czterema twórczymi żywiołami, do których należą: ziemia, powietrze, ogień i woda. Istnieją one odrębnie, ale stanowią uzupełniająca się całość. Wszystkie cztery potrzebne są do powstania i kontynuowania życia, a deficyt któregokolwiek z żywiołów może prowadzić do choroby a nawet do śmierci. Magiczne właściwości żywiołów powiązane są z astrologią, tarotem, zielarstwem i magią. Każdy z nich ma przynależny mu indywidualny zasób cech, symbol, kolor, stronę świata, właściwości i moce.
Powietrze ma postać gazową, nie można go zmierzyć ani zważyć. Jest wszechobecne, niewidzialne i towarzyszy nam w każdym momencie naszego życia. Nawet nie zauważamy jego obecności, chociaż nie moglibyśmy bez niego żyć, a jego brak zniszczyłby nas w kilka chwil. Jest potrzebne do życia nie tylko ze względu na tlen, który zawiera, ale również chociażby z takiego powodu tego, że rozsiewa nasiona, dzięki czemu na Ziemi może zakorzenić się nowe życie.
Symbolem powietrza jest trójkąt równoboczny, skierowany w górę i przecięty w jego górnej część poziomą linią. Określa się je najczęściej kolorem niebieskim, chociaż najwłaściwszym określeniem jest kolor błękitnego nieba o wschodzie Słońca. Przypisuje mu się jednak także kolor biały, żółty, liliowy i jasny róż oraz delikatne odcienie zieleni. Zwierzętami przypisane żywiołowi powietrza są ptaki, a w szczególności gołębie i orły, ale także latające owady, wilki i jelenie. Kojarzy się go niebem i chmurami, z burzami, huraganem i mgłą, a także hałasem, który często towarzyszy silnym wiatrom. Organami w ciele człowieka podporządkowane temu żywiołowi są płuca, gardło i cała klatka piersiowa. Czakrą związaną z żywiołem powietrza jest czakra serca – Anahata.
Według Ajurwedy, starożytnego systemu zdrowia, element powietrza znajduje się w smakach cierpkim i gorzkim. Samki te mają przynosić poczucie lekkości, wysuszać flegmę i śluz, goić rany i usuwać obrzęki, dzięki sile powietrza, jaką w sobie zawierają. Ponadto dają poczucie chłodu w organizmie, co jest szczególnie przydatne w gorące dni. Smaki takie znajdziemy również między innymi w czarnej herbacie, kakao, karczochach czy roślinach strączkowych oraz w granatach.
Bóstwami związanymi z żywiołem powietrza są w mitologii egipskiej bóg powietrza Shu, a także bóg Księżyca i mądrości Thot. W mitologii greckiej Hermes, posłaniec bogów, opiekun podróżnych, pasterzy i złodziei, a w mitologii rzymskiej jego odpowiednik Merkury. W mitologii słowiańskiej bogiem wiatrów był Stribog. W numerologii wibracją powietrza jest wibracja liczby 5, która odpowiada za ruch i zamiany.
Powietrze jest pierwiastkiem suchym, zimnym, cechuje je aktywność i nieskrępowanie. Rządzi wschodnią stroną świata, która z kolei symbolizuje świadomość, mądrość i oświecenie. To także wschodnia część pokoju lub budynku, albo miejsca, w którym akurat się znajdujemy. Powietrze jest pierwiastkiem męskim, wiosenną porą roku, ponieważ podobnie jak wiosna, żywioł ten przynosi nowe życie, zmiany, odrodzenie, ruch i świeżość, ale także elastyczność pozwalającą na porzucenie starego i rozpoczęcie czegoś nowego. Atrybutem powietrza jest poranek, świt, a narzędziami są miecze lub różdżki, dzwonki, piszczałki, trąby, a także kadzielnice i dym z kadzideł, ponadto wachlarze i pióra.
Metale należące do żywiołu powietrza to miedź i cyna, a miejsca to szczyty górskie, stepy, wieże, lotniska, szkoły, biblioteki i biura podróży, sklepy, galerie, dworce kolejowe, przystanki autobusowe i kolejki liniowe. Zmysły to słuch i węch. Minerały związane z żywiołem powietrza to fluoryt, kamień księżycowy, turkus, ametyst, srebro, morski piasek i sól. Element ten powiązany jest też z naukami ścisłymi, głównie z matematyką oraz prawem.
Rośliny utożsamiane z żywiołem powietrza to wszelkie wonne kwiaty, których zapach i nasiona przenoszą się przez wiatr, zwłaszcza te, które tworzą kwiatostany w kształcie trąbek. To także zioła poruszane wiatrem, pyłki kwiatów i dmuchawce. Wszelkie rośliny, które łatwo poruszają się pod wpływem podmuchu wiatrów.
Jak każdy z żywiołów i wszystko we Wszechświecie, tak i powietrze ma swoją pozytywną, ale i negatywną stronę. I może mieć działanie zarówno twórcze jak i destrukcyjne. Do negatywnych aspektów żywiołu powietrza zaliczymy: niepokój, lęk, kapryśność, nieuwagę, niewiarygodność, uprzedzenia, plotkarstwo, rozrzutność pychę, samolubność, paranoję, brak stałości, nieuwagę i gadulstwo.
Ciekawe jest to, iż cały czas jesteśmy w interakcji z żywiołem powietrza, ponieważ cały czas nim oddychamy. Powietrze jest tak wszechobecne i tak bardzo jesteśmy z nim zżyci, że nawet tego nie zauważamy. Tymczasem bycie świadomym swojego oddechu jest bardzo ważne, ponieważ wzmacnia połączenie duchowe z żywiołem powietrza. Służą temu różne ćwiczenia oraz medytacja, dzięki której poprzez świadome połączenie z tym elementem Wszechświata nasze ciało i umysł zdrowieje, odzyskujemy równowagę i wewnętrzny spokój. Interakcję z powietrzem możemy uzyskać nie tylko poprzez świadome oddychanie, ale także spacery, zwłaszcza poranne, kiedy skórę delikatnie muska wiatr. Po takim spacerze czujemy się zawsze wypoczęci i wyciszeni. Nawet, gdy nie możemy z jakiegoś powodu wyjść na zewnątrz przespacerować się, możemy chociaż otworzyć okno i powdychać ożywczy żywioł. Każdy z nas wie, jak cudownym uczuciem jest wciągnięcie w płuca świeżej dawki powietrza, gdy dłużej siedzimy w zamkniętym pomieszczeniu. Połączeniu z żywiołem powietrza sprzyja bowiem również częste wietrzenie pomieszczeń. Kiedy wchodzimy do niewietrzonego pomieszczenia czujemy czasami zapach stęchlizny, starości, skonsumowanego wcześniej pokarmu, a nawet co wrażliwsze osoby poczują po prostu, że w takim miejscu brakuje życia. Wpuszczenie do pomieszczenia świeżego powietrza w mgnieniu oka sprawi, że stare, zatęchłe i martwe zapachy ulecą, a na to miejsce wejdą nowe, życiodajne i niosące pozytywną energię. Świeże powietrze ważne jest zwłaszcza w miejscu, w którym śpimy. Jakość snu w wywietrzonym pomieszczeniu jest zdecydowanie lepsza, same sny bardziej jasne i milsze.
Powietrze samo nie wydaje dźwięków, ale bez niego nie bylibyśmy w stanie niczego usłyszeć. To ono jest nośnikiem fal dźwiękowych, dzięki którym możemy usłyszeć szum wiatru, muzykę, śpiew, szept, ćwierkanie ptaków, śmiech dziecka, miłosne wyznanie i wszystko inne co nas otacza. Porozumiewamy się słowami, ale możemy to zrobić właśnie dzięki elementowi powietrza. Jeżeli chcemy odczuć prawdziwą moc dźwięku, możemy zamknąć oczy, a wówczas otoczy nas kakofonia dźwięku. Najprzyjemniejsze doznania będą oczywiście wówczas, kiedy zrobimy to np. na łące, w lesie, czy na plaży albo w ogrodzie.
Pomimo, że powietrze jest niewidzialne, możemy je w pewien sposób zobaczyć. Wystarczy, że spojrzymy dookoła siebie, zobaczymy poruszające się chmury, fale tworzące się na wodzie, liście poruszające się na wietrze. Może się to dziać szybko, dynamicznie, a nawet w sposób, który wywołuje w nas lęk, kiedy żywioł ten zechce pokazać nam swoje dramatyczne i groźne oblicze. Może też sprawić, że poczujemy się jak ukołysani, gdy zechce pieścić nas delikatnymi muśnięciami wiatru. Tak więc, pomimo że sam żywioł jest niewidzialny, jego siła i tak jest nam widoczna.
Wszystkie cztery żywioły, w tym żywioł powietrza, ściśle związane są z magiczną stroną życia, którą rządzą Aniołowie oraz duchy natury tzw. Żywiołaki.
Powietrzem jeden z siedmiu Archaniołów, Archanioł Rafael, gwiezdny lekarz, który leczy ciało, duszę i umysł. Można go wezwać, żeby uleczył, zsyłając potrzebującemu boski oddech. Jak na opiekuna żywiołu powietrza przystało, opiekuje się podróżnymi i pielgrzymami, czyli osobami znajdującymi się w ruchu.
Oprócz Archanioła Rafaela, ezoterycy rozróżniają jeszcze inne duchy powietrza, tzw. sylfy, istoty podobne do motyli. Oraz Duchy Powietrza. Żywiołaki ukazują się osobom o specjalnych, wrodzonych właściwościach, ale zdarza się, że czasami uda się komuś bez specjalnych zdolności zobaczyć kątem oka takiego Żywiołaka. Jako pierwszy opisał te stworzenia Paracelsus, austriacki lekarz, przyrodnik i ojciec współczesnej medycyny oraz uznany mag.
Sylfy brały udział w starożytnych wyroczniach, mogą czasami, na krótko przybierają ludzką postać. Przyjaźnią się z osobami posiadającymi czystą duszę. Natomiast Duchy Powietrza, zwane czasami Duchami Wiatru proszone są często o opiekę w podróży. Niektórym magom udaje się czasami sprowadzić Żywiołaki na moment do świata widzialnego, poprzez stworzenie myślokształtu lub naładowania takiej istoty energią emocjonalną.
Żywioł powietrza jest ściśle związany z ezoteryką. To on odpowiada za zdolność przewidywania przyszłości, jasnowidzenie i telepatię. Rządzi magią czterech wiatrów i wizualizacją. Dzięki żywiołowi powietrza możliwa jest telekineza, czyli poruszanie przedmiotami na odległość, ponieważ w przypadku telekinezy rzeczy wprawiane są w ruch jedynie poprzez myśl. Żywioł ten umożliwia także przemieszczanie się mentalne człowieka, czyli wchodzenie w różne przestrzenie i odbywanie tzw. podróży astralnych.
Ze względu na swoje niesamowite atrybuty, zwłaszcza niewidzialność, a jednocześnie ogromną siłę przekazu, to właśnie ten żywioł rządzi magią czterech wiatrów i odpowiada za większą część dywinacji, czyli za przepowiadanie przyszłości oraz techniki koncentracji, hipnozę, medytację i afirmację. Służy do rozwijania zdolności parapsychicznych oraz magii słów, która używana jest w każdym rytuale. Niestety, żywioł powietrza może być używany również w czarnej magii, podczas rzucania zaklęć, uroków i złorzeczenia.
Żywioł powietrza występuje również w astrologii. Planetami powietrza są Merkury i Uran, są mu także przypisane trzy znaki zodiaku: Bliźnięta, Waga i Wodnik. Osoby urodzone w tych znakach lub mające ascendent w którymś z tych znaków, posiadają wszelkie atrybuty przypisane temu żywiołowi. Ponieważ powietrza nie można skrępować, ograniczać, a dociera praktycznie wszędzie, podobne cechy posiadają jego podopieczni. Są to ludzie, których nie można ograniczać, a najlepiej czują się w związkach, które dają im wiele przestrzeni. Ludzie powietrza bywają nieprzewidywalni, ekscentryczni i w jakiś dziwny sposób nieuchwytni. To bardzo inteligentne osoby, które żyją w swoich umysłach. Myśl, idea, pomysł, to motory napędowe ich egzystencji. Mają niezwykle szerokie horyzonty myślowe, chociaż w zależności od tego, czy są bardziej twórczy, czy bardziej niszczący, w takim kierunku zmierzają ich przemyślenia. Łatwo rozwiązują problemy, formułują nowe teorie, wiele spraw widzą o wiele przejrzyściej niż osoby urodzone w innych żywiołach. Mogą przez to być postrzegani jako osoby nieco oderwane od rzeczywistości, a powodem tego jest to, że inaczej, niż w pozostałych znakach, ich żywioł jest nieuchwytny. Nie widać kłębiących się więc w głowach ludzi powietrza myśli, rodzących się pomysłów ani głębokich przemyśleń. A nawet, gdyby można byłoby wedrzeć się w meandry ich umysłu i tak mogliby pozostać niezrozumiani, ponieważ ich umysły są o wiele bardziej zaawansowane, a inteligencja błyskotliwsza i zaskakująca. Ludzie tacy chętnie zdobywają wiedzę, niekoniecznie tą ze szkolnej ławy, która może ograniczać ich o wiele bardziej zaawansowane przemyślenia. Szybko przyswajają nowe umiejętności i równie łatwo przekazują zdobytą wiedzę dalej. Chętnie uczą się języków obcych, co w ich przypadku jest ważne, ponieważ podróże i przemieszczanie się wpisane są w ich życie.
Bliźnięta to komunikacja i nauka sama w sobie, Waga to negocjacje, komentowanie i konwersacja, ale prowadzona w taki sposób, żeby zdobyć potrzebne informacje. Wodnik skłania się ku polityce, manipulacji i przekazywaniu wiedzy. Jeżeli wpływ powietrza jest na te osoby wyjątkowo silny, mogą wybić się jako handlowcy czy pośrednicy, we wszelkich zawodach, w których trzeba dużo rozmawiać, negocjować, ale też posiadać wyjątkowo błyskotliwy i lotny umysł. Znaki powietrzne stworzone są do porozumienia, do władania umysłami innych, a dzięki temu mogą zostać mistykami lub przywódcami duchownymi.
Każdy z tych znaków posiada również inną ekspresję swojego żywiołu. Bliźnięta są ożywczym powiewem wiatru, Wagi łagodną bryzą, a Wodniki niszczącym huraganem. Negatywną cechą tego żywiołu wśród ludzi, to ich częsta niestałość. Nie lubią rutyny, nudy, lubią podróże i poznawanie nowych miejsc. Są ciekawscy, dlatego interesuje ich czasami wiele spraw na raz, ale najbardziej cenią sobie intelektualne rozmowy. Nowości techniczne, które służą do komunikowania się, również nie stanowią dla nich tabu. Świetnie posługują się komputerem i prawie nigdy nie rozstają się z telefonem. Lubią być dobrze poinformowani, dlatego śledzą wydarzenia w kraju i na świecie. Są też z reguły otwarci na świat duchowy i ezoterykę, ponieważ nie są ograniczeni żadnymi barierami umysłowymi.
Żywioł powietrza jest także jednym z żywiołów w kartach tarota. Wśród Wielkich Arkan podporządkowane są mu karty: głupca, maga, kochanków, sprawiedliwości i gwiazdy. W Małych Arkanach żywioł powietrza odpowiada dworowi mieczy. Prezentuje myśl działanie, rozmowę, komunikację, kontakt, narodziny i początki. W negatywnej formie ból, cierpienie, konflikty, kłótnie, ograniczenia w sferze psychicznej lub emocjonalnej. Zapowiada początek lub koniec wydarzeń. Osoby, które charakteryzują miecze, są błyskotliwe, szybko się uczą, chętnie pracują umysłowo, ale niechętnie okazują uczucia. Łatwo dochodzą do celu, ale mało w nich ciepłych emocji. Potrafią ranić słowem i podchodzić do spraw analitycznie. To dwór kart logicznego myślenia, inspiracji i działania.
Powietrze łączy świat duchowy ze światem fizycznym. To ono jest nośnikiem informacji od zmarłych i duchów opiekuńczych. Dlatego tak chętnie żywioł powietrza wykorzystywany jest w magii żywiołów i jest uważany za jeden z najpotężniejszych. Ma bowiem wpływ na myśli ludzi, którzy są poddawani jego magicznym działaniom. Magowie, którzy używają magii żywiołu powietrza bardzo często proszą o pomoc Archanioła Rafaela, Duchy Powietrza i sylfy, żeby pomogli im wykonać odpowiedni rytuał, a przede wszystkim, żeby pomogli im przeczytać, co się dzieje w myślach innych ludzi.
Kreatywność w magii powietrza jest na najwyższym poziomie i właściwie wszystko jest w niej możliwe. Działania magów używających rytuałów związanych z tym żywiołem, podobnie jak sam żywioł, nie mają granic, wszystko jest w nich możliwe do zrealizowania. Rytuały związane z żywiołem powietrza, przewyższają więc pod względem granic wszystkie inne praktyki magiczne.
Siła magii powietrza jest bowiem siłą wypowiadanych słów. Żeby rytuał się powiódł, wypowiadane słowa muszą płynąć prosto z serca. Powietrze przenosi wypowiedzianą intencję, a ponieważ nie posiada żadnych barier, celnie trafia tam, dokąd słowa zostały skierowane. Jest to, jednakże magia bardzo niebezpieczna, ponieważ używana w dobrej wierze, potrafi zdziałać cuda, ale często używana jest niewłaściwie lub w złej intencji.
Nawet osoba, która nie zna magicznych rytuałów, poprzez wypowiedziane słowa, może spowodować wiele szkód. Poza sytuacjami, kiedy ktoś celowo rzuca klątwę lub w jakiś sposób chce zaszkodzić innemu człowiekowi, czasami w przypływie żalu, złości, czy np. bezsilności, nieświadomy swojej mocy człowiek, rzuci jakieś złorzeczenie. Niedługo po tym zdarzeniu zapomni o tym, co zrobił, a nawet pogodzi się z osobą, której złorzeczył, ale słowa wprawione w ruch, niesione przez powietrze, już zaczęły zmieniać rzeczywistość i przynosić pierwsze efekty. Dlatego tak ważne jest, żeby myśleć co się mówi, gdyż wszystko we Wszechświecie jest energią, a energia nie znika. I czasami potrzeba naprawdę wiele wysiłku, wiele starań i działań ze strony wprawionego maga, żeby zniwelować to, co niechcący wprowadziło się w ruch, bezwiednie używając magii żywiołu powietrza. Właśnie w taki sposób rzucane są klątwy i uroki, które mogą być wypowiadane świadomie, ale i zupełnie nieświadomie.
Magowie bardzo często używają w swojej pracy telepatii czy jasnowidzenia, żeby łatwiej przeniknąć ze swoim magicznym działaniem do umysłu osoby, która ma być takiemu działaniu poddana. Co ciekawe z żywiołem powietrza najchętniej pracują kobiety, gdyż są one bardziej emocjonalne od mężczyzn. Jednak mężczyźni także chętnie pracują z tym żywiołem. Najpotężniejszymi wśród magów działających z powietrzem są ci, którzy sami należą do żywiołu powietrza, czyli urodzili się, lub posiadają ascendent w znaku powietrznym: Bliźniętach, Wadze lub Wodniku. Także osoby, które posiadają znak powietrzny w ósmym domu, zwanym czasami bramą piekieł, także mają predyspozycje do pracy z magią powietrza.
Magowie używają do swojej pracy z żywiołem powietrza specjalnych atrybutów. Często zakładają niebieską, fioletowa, różową lub żółtą pelerynę, stosują do wykonywania rytuałów odpowiednich sztyletów, piór; palą kadzidła, ponieważ nie ogień, a dym jest potrzebny do przenoszenia myśli. Kadzidła często wykonywane są z ziół, które uznawane są za związane z powietrzem. Ponadto magowie używają dzwonków, gongów, często wachlarzy lub odpowiednich instrumentów, do zwiększenia siły przekazu swojego działania. Podczas obrzędu rytualnego atrybuty magiczne, zgodnie z cechami żywiołu, ustawiane są po wschodniej stronie ołtarza.
Bardzo pozytywną stroną magii żywiołu powietrza jest to, że wraz z wiatrem można pozbyć się wielu kłopotów i chorób. Można przywołać miłość, poprosić o sprowadzenie szczęścia, w tym szczęścia materialnego albo pozbyć się szkodliwych działań osób trzecich. Magia powietrza podobnie jak żywioł powietrza nie ma granic. Przenika świat fizyczny ze światem duchowym, dzięki czemu możemy kontaktować się z bliskimi, których nie ma już obok nas.
Praca z żywiołem powietrza polega na wybraniu obiektu działania i wycelowaniu w niego odpowiedniego zaklęcia, wzmocnionego niezbędnymi atrybutami, do których należą między innymi wypowiadane podczas rytuału słowa. Jeżeli uda się odpowiednio wysterować działanie, wówczas zmienia się przyszłość. Należy mieć więc na uwadze, że nawet najdrobniejsze kombinacje działają jak efekt motyla. Trzeba też zwrócić uwagę, iż zmienia się nie tylko rzeczywistość, którą pragniemy manipulować, ale dosłownie wszystko. Sam rytuał odbija się również na magu, który go wykonuje i może spowodować zarówno osłabienie maga, jak i to, że zostanie naruszona jego struktura energetyczna. Dzieje się tak głownie wtedy, gdy mag jest jeszcze adeptem sztuki magicznej, ale także wówczas, gdy praktykujący mag jest osłabiony jeszcze przed rozpoczęciem rytuału. Jednakże magami zostają osoby, które mają ogromną samoświadomość i wiedzą, jak pracować z żywiołami. Najważniejszą zasadą dobrego maga jest to, że nie działa on na niczyją szkodę, ale stara się pomóc osobom w trudnej sytuacji życiowej.
Bardzo prostymi wróżbami związanymi z żywiołem powietrza, które każdy może przeprowadzić sam, nawet jeżeli nie zna tajników magii żywiołów, jest wróżenie z dymu i wróżenie z chmur.
Wróżenie z dymu odbywa się w ten sposób, iż będąc na zewnątrz należy zapalić ognisko. Następnie powinniśmy wygodnie usiąść i i popatrzeć na ulatujący do góry dym. Nie powinniśmy jednak patrzeć na niego bezpośrednio, ale w taki sposób, jakbyśmy patrzyli przez niego. W myślach zadajemy sobie pytanie lub po prostu poddajemy się chwili, a dym przyniesie nam symbole i znaki, które będziemy musieli sobie zinterpretować. Będą to znaki, które dadzą nam odpowiedź na nurtujący nas problem, lub będzie to wizualizacja nadchodzących, ważnych dla nas wydarzeń. Możemy też zadać proste pytanie, którego odpowiedź będzie „tak” lub „nie”. Gdy zadamy już sobie takie pytanie, patrzymy w jaki sposób zachowuje się dym. Jeżeli unosi się równo do góry, z lekkością i bez przeszkód, wówczas odpowiedź brzmi „tak”. Jeśli jednak dym sączy się powolnie, z trudnością, ciężko krąży tuż nad ogniskiem, wtedy odpowiedź brzmi „nie”.
Natomiast żeby wróżyć z chmur powinniśmy znaleźć sobie jakieś wygodne, najlepiej leżące miejsce i zacząć przyglądać się przemykającym chmurom. Dobrze jest, jeżeli nie ma ich za wiele. W dalszej kolejności postępować podobnie jak w przypadku wróżenia z dymu: starać się zobaczyć nadchodzące wydarzenia albo zadać chmurom konkretne pytanie i odnaleźć ukryty wśród chmur symbol, który da nam odpowiedź na nurtujący nas problem.
