Samhain - goszczenie zmarłych i pożegnanie lata
Kategoria: Wróżby ogólne
Samhain było najważniejszym celtyckim świętem, jednym z czterech wielkich sabatów trwających w wielkim Kole Roku. Sabat ten przypadający w noc z 31 października na 1 listopada oznaczał koniec lata (od słów: sam-fuin), a tym samym zakończenie żniw. Święto to kończyło także rok kalendarzowy zwiastując nadchodzącą zimę. Zgodnie z tradycją tej nocy umierał stary bóg światła, który wracał do krainy umarłych, by odrodzić się przy następnym sabacie, jakim jest Yule (przypadający w okolice Bożego Narodzenia). Przez ten czas, bogini, jako stara kobieta opłakuje śmierć swojego syna, a świat chwilowo pogrążony jest w mroku.
Zgodnie z tradycją, w Irlandii i Brytanii, do dnia i nocy poprzedzającej Samhain, należało zakończyć wszelkie prace: zwrócić długi, przygotować zapasy na zimę, zakończyć spędzanie bydła z pastwisk. Noc poprzedzająca Samhain, nie należała ani do lata ani też do zimy - było to 12 niczyich godzin. Lato i stary rok kończyło się wieczorem, natomiast zima i nowy rok, miały przyjść dopiero o świcie. Niczyje godziny, mieszały ze sobą trzy czasy - przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, symbolizujac tym samym wieczność. Tej nocy zanikały także granice pomiędzy światem żywych, a umarłych. Ludzi odwiedzały zarówno dobre istoty, jak i te złe dusze, demony straszące i rabujące. Zmarłych należało ugościć, ale ten który stanął z nimi oko w oko, miał prędko do nich dołączyć. Zgodnie z tradycją, przed Samhain domy należy dobrze wysprzątać, zgasić ogień pod kuchnią, zaś przed domem pozostawić jedzenie i napoje dla zmarłych.
Podczas Samhain warto palić kadziła: szałwie, dziewanne, wrzos i paczule. Można ozdobić dom jabłkami, żołędziami, lnem, dynią, czy liśćmi debu, a także wznieść toast za dusze zmarłych podgrzanym jabłecznikiem z dodatkiem cynamonu. To także dobry czas, aby zapisać postanowienia noworoczne na kartce, a następnie spalić ją w ogniu świecy.
Kolory patronujące temu świętu to czerń i pomarańcz.
źródło: Sylvia i Paul F. Botheroyd, Słownik mitologii celtyckiej, wydawnictwo Książnica, Katowice 1998 Henry Milton, Magia Celtycka, wydawnictwo Kirke, Wrocław 2004
