Udzieliliśmy ponad 4 miliony porad

Samhain - goszczenie zmarłych i pożegnanie lata

Kategoria: Wróżby ogólne

Samhain - goszczenie zmarłych i pożegnanie lata

Samhain było najważniejszym celtyckim świętem, jednym z czterech wielkich sabatów trwających w wielkim Kole Roku. Sabat ten przypadający w noc z 31 października na 1 listopada oznaczał koniec lata (od słów: sam-fuin), a tym samym zakończenie żniw. Święto to kończyło także rok kalendarzowy zwiastując nadchodzącą zimę. Zgodnie z tradycją tej nocy umierał stary bóg światła, który wracał do krainy umarłych, by odrodzić się przy następnym sabacie, jakim jest Yule (przypadający w okolice Bożego Narodzenia). Przez ten czas, bogini, jako stara kobieta opłakuje śmierć swojego syna, a świat chwilowo pogrążony jest w mroku.

Zgodnie z tradycją, w Irlandii i Brytanii, do dnia i nocy poprzedzającej Samhain, należało zakończyć wszelkie prace: zwrócić długi, przygotować zapasy na zimę, zakończyć spędzanie bydła z pastwisk. Noc poprzedzająca Samhain, nie należała ani do lata ani też do zimy - było to 12 niczyich godzin. Lato i stary rok kończyło się wieczorem, natomiast zima i nowy rok, miały przyjść dopiero o świcie. Niczyje godziny, mieszały ze sobą trzy czasy - przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, symbolizujac tym samym wieczność. Tej nocy zanikały także granice pomiędzy światem żywych, a umarłych. Ludzi odwiedzały zarówno dobre istoty, jak i te złe dusze, demony straszące i rabujące. Zmarłych należało ugościć, ale ten który stanął z nimi oko w oko, miał prędko do nich dołączyć. Zgodnie z tradycją, przed Samhain domy należy dobrze wysprzątać, zgasić ogień pod kuchnią, zaś przed domem pozostawić jedzenie i napoje dla zmarłych.

 

Podczas Samhain warto palić kadziła: szałwie, dziewanne, wrzos i paczule. Można ozdobić dom jabłkami, żołędziami, lnem, dynią, czy liśćmi debu, a także wznieść toast za dusze zmarłych podgrzanym jabłecznikiem z dodatkiem cynamonu. To także dobry czas, aby zapisać postanowienia noworoczne na kartce, a następnie spalić ją w ogniu świecy.

Kolory patronujące temu świętu to czerń i pomarańcz.

 

źródło:
Sylvia i Paul F. Botheroyd, Słownik mitologii celtyckiej, wydawnictwo Książnica, Katowice 1998

Henry Milton, Magia Celtycka, wydawnictwo Kirke, Wrocław 2004
"Wszelkie prawa zastrzeżone, treści chroniona prawami autorskimi. Żadna część nie może być wykorzystywana lub kopiowana w jakiejkolwiek elektronicznej, mechanicznej, fotograficznej lub innej formie zapisu bez pisemnej zgody autora"
Facebook
Strona jest zarządzana przez firmę 4C sp. z o.o. Copyright 1998-2024 © 4C sp. z o.o.